No spang!

Dag lieve allemaal, we hebben hier alweer onze derde dag in Paramaribo gehad!

Gisteren heeft Rika (onze mentor) ons opgehaald en zijn we fietsen gaan halen, een fiets kost hier tussen de 450 en 500 SRD, de koers gisteren was 3.8 (hij schommelt elke dag) dus omgerekend in euro's is dat ongeveer 125 euro!
Die avond zijn we met zijn 6en op pad gegaan naar de Hermitage mall, daar zijn we uiteten geweest. Helaas smaakte dat niet heel erg lekker dus zijn we daarna even langs de Mac gegaan..

De volgende ochtend werden Jurma en ik wakker gemaakt door Romilda, ik begin nu ook een beetje om te schakelen en word niet meer wakker om 06.00 's morgens, gelukkig!
We gingen ons aankleden, we moesten lange broeken aan omdat we nog naar de vreemdelingenpolitie gingen, straks meer daar over!
Om 10.00 waren we bij Erik, de echtgenoot van onze mentor Rika, hij zou het veiligheidspraatje bij ons doen, heel erg handig. Toen we daar aankwamen kregen we direct een knuffel, hij is zo vrolijk!
We hebben veel uitleg gekregen over hoe de mensen in Suriname ons zien, 'zoals onze meiden'. Ook kregen we veel uitleg over het verkeer. De bewoners hier weten dat wij (alle stagiaires) het verkeer hier erg druk vinden en daarom houden ze rekening met ons, ze rijden niet dicht langs je. Als we snel over willen steken bij een zebrapad noemt hij dat vrijwillige euthanasie, haha. Altijd erg goed uitkijken want ze rijden hier soms zo hard!

Veel huizen zijn omringd met tralies tegen inbraak, maar tegelijkertijd vind ik dat best gevaarlijk want als er brand is kom je er ook niet snel uit! Zo zijn er vorige week (en veel vaker) mensen omgekomen door een brand omdat ze het slot er niet snel genoeg af kregen..

Erik vertelde dat er soms mensen spoorloos verdwijnen in de rivier, de mensen hier in Suriname geloven heilig in zeemeerminnen. De zeemeerminnen zouden de mensen dan mee slepen. Zelf denk ik dat dat eerder komt door een sideraal of door een pijlstaartrog..
Ook heeft hij ons gewaarschuwd niet te gaan zwemmen wanneer we wondjes hebben aan onze benen of wanneer we in onze 'vrouwelijke periode' zitten, in verband met de piranha's.

Daarna heeft hij ons bij de vreemdelingen politie gebracht, we leverden onze paspoorten in en kregen weer een nieuwe stempel. Daarna gingen we op de fiets naar wat eettentjes. En geloof me, fietsen op het heetste moment van de dag is absoluut geen pretje. Toen we aankwamen bij 'Anders en zo' werd het dan ook eventjes zwart voor mijn ogen.

Om 17.00 stond Erik weer bij ons voor de deur. We gingen naar onze stageplekken zodat we weten waar we langs moeten fietsen, maar natuurlijk ben ik de helft van de route alweer vergeten aangezien we langer dan een halfuur onderweg zijn. Erik vertelde van alles over het 's lands hospitaal, daar ga ik stage lopen. Dat ziekenhuis is het oudste ziekenhuis uit Suriname, vroeger was het 's lands hospitaal het ziekenhuis voor militairen. Erik vertelde dat hij politie is geweest in Suriname en Amsterdam. Erik moest een keer de wacht houden bij het ziekenhuis want er lag een crimineel, toen scheet hij hem wel zei die, haha. Er gingen altijd veel spookverhalen rond over dat ziekenhuis, mensen zagen daar vaak lijken en paarden lopen. Ik ben benieuwd, ik geloof er niet echt in.
Hij liet ons het huis van Bouterse zien, de palmentuin, de rivieren, de uitgaansgelegenheden, hartje Paramaribo, een brug van 60 meter hoog (waar we overheen zijn gereden), daar was een file aangezien er op de brug een auto kapot was gegaan, heel gevaarlijk! En nog meer leuke eettentjes waar we die avond dan ook gegeten hebben, een typisch Surinaamse soep, er zat zelfs een hele ei in.
We reden ook door een afgelegen gebied, Erik zei dat daar soms wel een paar dagen lijken liggen omdat er zo weinig mensen daar komen.
En toen kwamen we in de 'Miami' wijk van Suriname! O MIJN GOD! Wat een verschil tussen arm en rijk, allemaal huizen die minstens een half miljoen waren! Ook huizen van 2 miljoen waren daar normaal, wow wow wow! :D

Ik heb nu niet eens alles van de dag opgeschreven maar anders word het een te lang verhaal.. Bedankt voor het lezen. Liefs Juul